Bangkok, 31 december 2011
De spanning is om te snijden op straat. Op de hoek heeft een groep mannen zich verzameld. Ze zijn gespannen. Op momenten ontsnapt hen een kreet, een zucht. Een schreeuw zelfs. Hun blikken gericht op hetzelfde punt. Ik kom dichterbij. Hun ogen blijven gefixeerd op het beeldscherm. De televisie, die bovenop een hoge koelkast staat, is het aandachtspunt van de avond. Twee mannen, een in blauw tenue, de ander in rood, bewegen zich over het scherm. Klappen worden uitgedeeld, trappen geïncasseerd. Muay thai, de nationale sport van Thailand.
Chiang Mai, 30 januari 2012
Zich continu herhalende jengelmuziek knalt uit enorme speakers die zijn opgesteld aan het begin van een zijstraatje. De mensen op de hoofdweg kijken nieuwsgierig naar de mensen achter het kraampje die verantwoordelijk zijn voor het kakofonische vertoon. Vanavond wordt er gevochten; hard tegen hard. En de nietsvermoedende toerist kan hier voor een luttel bedrag getuige van zijn. De nationale sport van Thailand, de toeristenversie.
Binnen gaat de vervreemdende muziek onverminderd door. Waar de spanningsopbouw in de muziek ver te zoeken is, is die in de zaal voelbaar. Terwijl de boksers zich laten invetten met tijgerbalsem in een hoek van de ruimte, verzamelen de toeristen zich – louter gewapend met hun Singha’s, Tigers of Changs – rond de ring.
Plotseling wordt de bandmuziek gestopt en verschijnt er een waar orkest ten tonele. In de linkerhoek van de grimmig blauwverlichte zaal vervangen zij de repetitieve muay-thaimuziek door dezelfde klanken. Dit keer in livevariant. Er wordt iets onverstaanbaars door de microfoon gebruld en de eerste vechters betreden de ring, bijgestaan door nog jongere jongens die hen vol overtuiging moed in schreeuwen. De coach voegt daar nog een laatste kreet aan toe en het ritueel kan beginnen: buigen, knielen, stretchbewegingen. Om vervolgens met de rechterhand alle zijden van de ring aan te raken en af te sluiten met een groet naar de tegenstander. Het gevecht kan beginnen. De muziek zwelt aan.
Waar de thaiboksers voorzichtig de ring aftasten, heeft het publiek zijn voorkeur al bepaald. Gretig wordt er geld ingezet als de eerste klappen vallen. Bij iedere trap voeren de muzikanten het tempo op. Nog wat biljetten wisselen van eigenaar. Met een slag op de gong wordt de winnaar ingeluid.
Drie gevechten volgen tot het slotstuk van de avond. De ‘main fight’ van de avond wordt beslecht tussen een Brit en een Thai. Waar de Thai overtuigd zijn van hun overwinning, joelen de toeristen voor de Brit. Ritueel, gong, fight. Finaal wordt hij ingemaakt, al de eerste ronde is zwaar. Speeksel vliegt zijn mond uit net nadat de rode bokshandschoen op zijn kaak landt. Hij duikt in elkaar bij iedere scheenbeen die zijn zij raakt. Na slechts twee rondes komt de Thai niet meer overeind. Knock-out, game over. Misschien is de toeristenversie niet aan de Thai besteed.
