Maandag 12 augustus 2013
Tsunami evacuation route. Vrezen dat je een bordje met de evacuatieroute mist, hoef je niet op de Trang Islands aan de Zuidkust van Thailand. Bij ieder hotel en op iedere straathoek word je de weg gewezen naar de dichtstbijzijnde evacuatieroute. Maar wat als je daadwerkelijk een metershoge golf op je af ziet komen? Ga je dan op zoek naar de dichtstbijzijnde plek om te evacueren? Klim je in de palmboom waar je als eerste langs rent? Of trotseer je in alle rust de golf omdat je weet dat je een tsunami nimmer voor kunt blijven?
De borden roepen vragen op. Toeristen die genieten van de Thaise stranden kunnen zich haast geen voorstelling maken van de ramp die het gebied bijna tien jaar geleden trof. Maar wat doen de borden met de lokale bevolking? Thai die de ramp misschien aan hun eigen eiland voorbij hebben zien gaan, maar wiens familie en vrienden op naburige stranden minder geluk hadden? Simpelweg omdat ze geen flauw idee hadden van wat ze moesten doen toen ze de aarde voelden trillen, waarom de zee zich onverwacht meters terugtrok, hoe de metershoge golf daarna met honderden kilometers per uur richting de kust zou razen.
Acht jaar na de ramp heeft Thailand het beste tsunami-waarschuwingssysteem in heel Zuidoost-Azië, zo lees ik in een artikel in The Jakarta Post van 25 december 2012. Met behulp van meetapparatuur wordt continu gemonitord of er ongewone activiteit in de Indische Oceaan is. Zodra dat het geval is, wordt die ongewone activiteit gecontroleerd bij andere internationale meteorologische instituten. Als ook zij bevestigen dat er tsunamigevaar is, wordt binnen twee minuten na de eerste meting een waarschuwing uitgegeven via alle mogelijke communicatiekanalen. Vluchten naar hoger gelegen grond is het devies.
Ik kijk naar de golven die vlak voor de kust breken en rustig het strand op rollen. Met een gerust hart bestel ik nog een pineapple shake: ik ben maar 250 meter verwijderd van veiliger gebied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten