Koh Chang, Lonely Beach, 23 januari 2012
Continu gefluister om me heen, gesis achter mijn rug om. Word ik achtervolgd? Hebben de autoriteiten blanke spionnen ingehuurd om toeristen in de gaten te houden? Maar in Thailand worden toeristen toch helemaal niet bespied? Het gesis neemt in volume toe, het komt dichterbij…
Het zijn de Russen. In groten getale bevolken ze de Thaise stranden, als ware het een Tolstojaanse veldslag tegen de Fransen. Je kunt je kont niet keren of je loopt tegen een groep sissende Russische ouderen aan, die zonder gêne hun verlepte lichaamsdelen uit hun te krappe badkleding laten bungelen. Om niet te spreken van de jongeren, die de dag nauwelijks gekleed beginnen met een grote fles Chang-bier om niet voor de volgende zonsopgang naar hun hotelkamer terug te keren na een avond – al dan niet Thaise – liefdesperikelen waar de adel in Oorlog en Vrede nog een puntje aan kan zuigen.
Maar de Russen zijn niet louter naar het Thaise eiland Koh Chang afgereisd om onnatuurlijke bruintinten op te lopen, nee, ze willen ook wat meepikken van de natuur. Dus gaan ze op een snorkeltripje. Met zwemvest over hun vleeskleurige outfit dobberen ze boven de koraalriffen, spartelend met de benen en graaiend met de handen. Graaiend naar het koraal, om er een stukje af te breken. Leuk voor thuis.
Hoe ze het gepresteerd hebben om met zwemvest naar de diepte te duiken voor een stukje koraal is me een raadsel, maar wanneer je ze aanspreekt op hun ecodesastreuze gedrag lijkt hun laatste beetje verstand in zee achtergebleven. Alsof ze Engels niet verstaan, keren de Russen zich tegen je: terwijl jij keurig met je lege bordje in de rij staat om de bij de snorkeltrip behorende lunch te nuttigen, kruipen ze en masse voor. Geen woord kan er van af, ze hebben je de rug toegekeerd. En als ze hun bordje rijst lekker hebben opgesmuld, struinen ze het strand weer af. Op zoek naar bijzondere steentjes, stukjes koraal en schelpjes. Leuk voor thuis, from Koh Chang with love.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten