Myanmar, Taungoo, 5 januari 2012
Wagons vol boomstammen passeerden we op onze weg naar het Myanmar Beauty Guest House in het plaatsje Taungoo. Op doortocht naar Inle Lake, maken we hier een tussenstop om de reistijden wat draaglijker te maken. Onze Lonely Planet belooft ons in dit guesthouse een dagtocht naar een olifantenkamp voor 45 dollar. Maar net zoals de waarde van de Amerikaanse munt, is de inhoud van deze voorlaatste editie van de reisgids niet meer wat het was. Waar mister Lonely rept van simkaarten à 1000 dollar en aangiftes bij de douane van alle elektronica, komen we moeiteloos met laptop, nintendo en al de grens over en zijn de straten bevolkt met bellende Birmezen. Waar de een het nog moet doen bij een ‘telefooncel’ (een kraampje midden op straat met een stuk of vier toestellen waar je door elkaar heen zit te bellen), staat de ander zenuwachtig op een hoek van de straat. Het is er druk, erg druk. Met alleen maar andere Birmezen die ook zenuwachtig op hun mobiel kijken. Vermoedelijk is dit de enige straathoek van Yangon waar ze bereik hebben.
Buitenlandse simkaarten werken echter niet, internet is er nauwelijks. Fax- en kopieerapparaten, daarentegen, zie je in ieder winkeltje. Pakken ‘Double A-paper ’worden op straat verkocht. Vandaar die wagonladingen bomen. Voor het eerst viel het op in ons hotel in Yangon. Hoewel wij nergens onze naam en paspoortnummer genoteerd hebben (zou de eigenaresse zwart wat bijverdienen?), zaten de mannen ’s avonds met grote stapels papier op het terras. Klik-klak, klik-klak, klik klak. Ieder velletje papier wordt met precisie voorzien van verschillende stempels. Iedere toerist die het hotel betreedt, wordt geregistreerd en alle informatie wordt doorgespeeld aan de overheid (zo staat ten minste beschreven in onze reisbijbel). Zouden wij ons gelukkig moeten prijzen, omdat we zijn ontglipt aan de molen van de Birmese bureaucratie? Of moeten we de autoriteiten vrezen, omdat een aantal nachten in ons verblijf vermist worden?
Maar dat is van later zorg. Nu komt het aan op gekko’s bestuderen vanaf het ruime balkon voor onze net zo ruime kamer in Myanmar Beauty Guest House IV. Met een Myanmar Beer om ons te weren tegen insecten. Morgenochtend wacht ons een trip naar het olifantenkamp, per motorfiets. Kunnen we eigenhandig zien waar ze die bomen kappen. Als het goed is gaat het om een teakplantage, nieuwe bomen zijn in de maak. Zodat we bij terugkomst in het hotel met een gerust hart nieuwe formulieren kunnen invullen die de Birmezen – klik – van stempels kunnen voorzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten